8 Mart dünya emekçi kadınlar günü...

Hiç alışkın değilim böyle haftada 1-2 kayıt yazmaya. Ama şartlar... :( O kadar özlüyorum ki kayıt yazıp, yayınlayıp, güzel yorumlarınızı okumayı. Bu yüzden moralimi hep yüksek tutuyorum. Bugün itibarıyle yuttuğum ilaç sayısı 12ye yükseldi ama ben hala mutluyum. (Diğer yazılarımdan hatırlamayanlar varsa; bu dünyada en nefret ettiğim şeylerin ilk sıralarında ilaç içmek var)

Dün malum 8 Mart idi. Amerikanyalı 129 emekçi kadının, sosyal haklarını alabilmek için can vermeleri sebebiyle, her yıl hem onları anmak, hem de kadın haklarına (aslında haksızlıklarına) dikkat çekmek için kutlanan, bence çok anlamlı bir gün idi. Özellikle de güzel ülkemizde, bu günlerde gündemden düşmüş olmasına rağmen, geçtiğimiz ayların manşet haberi Tekel İşçilerinin özlük haklarını istemeleri sebebiyle bana bu yıl daha da bir anlamlı geldi. Bu sebeple ilk olarak ülkemin bütün güzel emekçi kadınlarının bu anlamlı gününü kutluyorum.

İkinci kutlmak istediğim güruh da tüm blogger arkadaşlarım: Dün Seda ile konuşurken tekrardan farkettim ki dünyanın en zor işi annelik ve eş olmak. Özellikle bu çağda inanılmaz zor bu işi becerebilmek. Çünkü artık kadınlar aktif olarak iş yaşamındalar. Bunun üzerine toplumun giydirdiği annelik ve eşlik vazifeleri de eklenince, incecik omuzlara binen tonlarca yükü zarif hareketlerle kaldırmak pek de kolay olmasa gerek. İşin en korkunç ve tahammül edilemez kısmı da harcanan emeğin ve çabanın değer görmeyip, umursanmaması. Birkaç aylık blog yaşamımda gördüğüm tüm anne, çalışan, emekli, yaşlı-genç tüm bloggerları gerek iş yaşamında, gerekse özel hayatlarında sarfettikleri, emekler, çabalar için kutluyorum. Azimleriniz sonsuz olsun.

Üçüncü kutlayacağım kişi birsonraki blog yazımın sahibesi sevgili Eylül Bahçesi. Dün çok mutluydum ama o beni güzel hediyesiyle musmutlu yaptı :)

Dört numara Annem, Sedam, Sevdam, Gülizar ablam, Filiz ve diğerleri :)
Hepinizin, hepimizin 8 Mart dünya kadınlar günü kutlu olsun....